Er vindt momenteel een innerlijke strijd in mij plaats. Aan de ene kant wil ik graag mijn diensten goed in de markt zetten door ‘de regels’ te volgen. De ander kant is, dat ik juist vrij wil zijn en wil handelen als ik voel dat de inspiratie en motivatie er is. Ik heb steeds minder zin om me te houden aan normen, waarden, regels doelen en eisen. Het lijkt erop, dat ik daarmee voldoe aan de omschrijving van een systeembuster.
Werken voor de kost
Ik ben, net al ieder ander, van jongs af aan geconditioneerd. Ik hoor nog de stem van mijn stiefvader als ik rustig op de bank zat een boek te lezen. ‘Heb jij niets beters te doen, ga maar …… en dan volgde een opdracht. Werken voor de kost werd mij met de paplepel ingegoten. Presteren en succes hebben, werd vroeger eveneens aangewakkerd door mijn lage zelfvertrouwen en zelfbeeld. Pas als ik succesvol was, dan was IK goed genoeg. Die illusie heb ik jarenlang nagejaagd om uiteindelijk tot de conclusie te komen, dat zelfwaarde uitsluitend in en door mezelf te ontwikkelen is.
Maar zelfs als die ambitieuze instelling niet uit mezelf was ontsprongen, dan had ‘het maatschappelijk systeem’ mij wel voortgestuwd. Voor de goede orde: We werden (en worden) allemaal op de één of de andere manier geconditioneerd als we tegenwerk(t)en. Als kind durfde ik in ieder geval niet het bekende hoofd boven het maaiveld te steken. De moed verzamelen om dat wel te toen is een proces van jaren geweest. Misschien is het zelfs wel zo, dat ik pas recent echt durf te luisteren naar wat ik wil. De mening van mijn omgeving wordt steeds minder relevant.
Overgave
In ieder geval balanceer ik op het randje van een soort van overgave: Handelen naar mijn intuïtie en dat wat zich aandient! Dat is eng. Want waar is dan de controle? Hoe komen dingen dan tot stand? Als ik het niet doe, wie doet het dan wel? Kan er succes ontstaan door werken vanuit ‘relaxte intensiteit’ en ‘moeiteloosheid’? Zelfs nu ik erover schrijf, voel ik een lichte sensatie door mijn lichaam stromen.Gedwongen door omstandigheden word ik meer en meer in de zojuist beschreven richting geloodst. Daarnaast ga ik het proces van overgave ook veel bewuster aan. Dat wil zeggen dat ik een blog schrijf als ik daar zin in heb. Hiermee de regel aan mijn laars lappend, dat 5 blogs per week een soort van minimum is om succes te creëren. Zeg nou zelf je leest toch liever één kwalitatief sterke blog geschreven vanuit passie, dan 5 ‘must do’ blogs.Het wil ook zeggen dat ik commentaar geef op facebook of blogs van derden als ik echt de behoefte heb om dat te doen. En niet omdat ik ‘gezien’ wil worden. Want hoe ‘echt’ is mijn commentaar in het laatste geval? Hetzelfde geldt natuurlijk voor het klakkeloos uitdelen van ‘likes’. Wie liked mijn berichten nog als ik uitsluitend ‘likes’ uitdeel aan berichten die me aanspreken?
Mijn hart volgen
Belangrijk is, dat ik doe wat ik leuk vind want daar word ik gelukkiger van. Wie weet volgt succes dan vanzelf. Ik heb overigens lang gedacht dat dit een automatisch gevolg is van het volgen van mijn hart.
Inmiddels heeft de overtuiging, gevoed door ervaring, post gevat dat dit geen automatisme is. Het komt er dus op neer om gewoonweg maximaal te leven ongeacht de uitkomst. Als ik zou moeten kiezen tussen het creëren van succes of geluk dan weet ik welke keuze ik maak.
Het antwoord op de vraag in de titel is dus: Ja, ik ben steeds meer een systeembuster.
Hoe zit het met jou?
