In vorige berichten heb ik al geschreven over mijn streven om het maximale uit het leven te halen. Ik was in de veronderstelling, dat ik al behoorlijk op weg was. Tot mijn verbazing bemerkte ik afgelopen weekend, dat ik nog steeds graag de touwtjes in handen houd. Hetgeen natuurlijk haaks staat op voluit leven. Ik vind eerlijke communicatie belangrijk, dus tijd om met de billen bloot te gaan.
De illusie van controle uitoefenen!
De uitdaging is, dat mijn controle-neiging zich manifesteert in onbewuste, ogenschijnlijk onbelangrijke, gedachten en handelingen. Of juist gedrag, dat logisch en ondersteunend lijkt voor mijn welzijn. De praktijk is, dat het daardoor lastig te detecteren is.
Mijn handelswijze wordt met name ingegeven door angst. Angst dat ik tekort kom, iets verkeerd aanpak, er iets negatiefs gebeurt of de zorg dat ik mezelf in penibele situaties manoeuvreer. Ik werd extra bewust van mijn ‘anticiperende houding’ afgelopen weekend, voorafgaand en tijdens een stedentrip naar Valencia.
Het lijkt sowieso alsof het universum momenteel echt alles uit de kast haalt om me te attenderen op onwenselijk gedrag. Zo kom ik meer dan gemiddeld teksten tegen die gaan over ‘loslaten’, ik betrap mezelf op diverse belemmerende gedachten of ik ‘zie’ heel helder wat ik doe en hoe ik handel.
In het boek ‘Een Cursus in wonderen’ lees ik ‘toevallig’ de volgende opmerkelijke zinnen:
‘Hoewel de waarheid eenvoudig is, moet ze desondanks worden onderwezen aan degenen die hun weg reeds zijn kwijtgeraakt in eindeloze labyrinten van complexiteit. Dit is de grote illusie. In haar kielzog volgt de onvermijdelijke overtuiging, dat men om veilig te zijn, het onbekende onder controle moet hebben. Deze vreemde overtuiging steunt op bepaalde stappen die nooit tot het bewuste doordringen. Om te beginnen wordt ze ingeluid door de overtuiging dat er krachten overwonnen dienen te worden om überhaupt te kunnen leven.’ etc.
Het zekere voor het onzekere
Terug naar ons weekend in Valencia! We hadden een leuk appartement in het bruisende hart van de stad gehuurd. We arriveerden op 30 december 2015 en zouden op 2 januari 2016 weer huiswaarts keren. Oud en Nieuw, een leuke en opwindende tijd van het jaar in een bruisende stad. Omdat ik twijfelde of restaurants geopend waren op nieuwjaarsdag, besloot ik (in overleg met Arie) het zekere voor het onzekere te nemen. Zo togen we naar de nabijgelegen ‘Mercado Central’ om boodschappen te doen. We sloegen eveneens een voorraad cullinaire hapjes in voor oudejaarsavond.
Oudejaarsdag hebben we de oude binnenstad doorkruist en belandden we tegen 15.00 uur in een fantastisch restaurant, waar we heerlijk en zeer uitgebreid gegeten hebben. Het gevolg daarvan was, dat onze buiken goed gevuld waren en we ’s avonds geen trek meer hadden. De overheerlijke hapjes bleven onaangeroerd in de kast respectievelijk ijskast. Een gevoel van schuld en spijt over mijn voorbarig handelen overviel me.
Nieuwjaarsdag besloten we te voet het moderne Valencia te ontdekken.
Op de terugweg zagen we het ene restaurant na het andere, …….. geopend! Inmiddels hongerig geworden, besloten we een lichte maaltijd te nemen. Gevolg was dat we ’s avonds weinig behoefte hadden aan de ingekochte kabeljauw en salade. Het gevoel van onbehagen keerde terug, nu nog wat krachtiger.
De moraal van het verhaal
Hoe was het geweest als ik niet geanticipeerd had op de onreële veronderstelling dat de gehele Horeca Nieuwjaarsdag op een oor lag? Ik had dan in ieder geval spontaan kunnen besluiten wat te doen op het moment dat onze magen knorden. Ik was dan ook vrij geweest om op het moment dat ik daar zin in had een uitgebreidere maaltijd te eten. Ik had me zeker niet verplicht gevoeld om de ingeslagen etenswaren op te eten. Conclusie: Het had mij veel meer rust, ruimte, vrijheid en plezier gegeven. Een niet te verwaarloze optelsom van essentiele aspecten om me goed te voelen.
Bovenbeschreven gebeurtenis heeft gelukkig wel gezorgd voor bewustwording en een radicale ommekeer in mijn denken en handelen. Voortbordurend op mijn inzicht ben ik namelijk gaan delven en spitten in mijn leef- en denkwereld. Ik zag dat er veel meer situaties zijn waarin ik vooraf alle mogelijke risico’s wil uitsluiten.
Terugkijkend besefte ik hoe beperkend en bepalend leven vanuit controle is. Ik zag ook hoezeer ik mezelf te kort doe. Ik ontzeg mezelf spontaniteit, vreugde, en plezier. Ik ben het meer dan beu. Ik besluit om de illusie dat controle veilig en goed voor me is eindelijk los te laten. Ik besef en voel dat het nu gaat lukken.
Okay, een enkele kleine terugval daargelaten :)
Ik realiseer me, dat ik niet de enige ben die kampt(e) met dit gedrag. Ik begrijp ook hoe lastig het is om de door jou zelf opgelegde ketenen te herkennen. Daarom heb ik een lijst gemaakt met signalen die je kunnen helpen om meer inzicht te krijgen:
KLIK HIER VOOR DE LIJST.
Bewustwording is namelijk de eerste stap tot verandering. Ik gun je een vreugdevol leven.
Liefs
Claire
