Verleden week kocht ik een flinke bos witte lelies. De bloemen waren nog in de knop en toch vond ik de uitstraling al prachtig. Naarmate de week vorderde, openden de knoppen zich en langzaam maar zeker kwamen de wondermooie bloemen tevoorschijn. Ik geniet met volle teugen van de majestueuze schoonheid en de heerlijke geur die ze verspreiden.
Ontluikende schoonheid
Regelmatig wordt mijn blik naar de hoek van de kamer getrokken waar de vaas met lelies staat. Al mijmerend, zie ik ineens een overeenkomst tussen de tot bloei komende lelies en de mogelijke ontwikkeling van de mens. Mijn gedachtengang is als volgt. Toen ik de bloemen in knop kocht wist ik al, dat met de juiste aandacht hun schoonheid zou toenemen. Een paar zaken waren hierbij noodzakelijk, zoals: Ze op een mooie lichte plek zetten, zorgen voor de beste voeding en regelmatig het water aanvullen cq. verversen. Geduld, geloof en vertrouwen zijn extra aanvullende ingrediënten, die meehelpen bij het tot volle bloei komen.
Zo werkt het ook bij de mens. Bij een ontmoeting zien we meestal alleen de uiterlijke verschijning van iemand. Op basis daarvan vormen we onze mening of erger nog een vooroordeel. We weten het wel maar zijn meestal niet bewust bezig met het feit, dat het uiterlijk mede gevoed en gevormd wordt door het innerlijk.
Dus als iemand te maken heeft met emoties zoals boosheid, verdriet en/of frustratie heeft dit zijn impact op haar uitstraling en presentatie. Deze persoon kan dan zo als gesloten, hautain of arrogant overkomen. Terwijl laatsgenoemde in feite een prachtig mens is, die alleen nog niet tot volle bloei is gekomen.
Transformatie
De meeste mensen weten niet hoe deze transformatie gestalte te geven. Het is niet eenvoudig, maar 
zeker niet onmogelijk. De sleutel is te vinden in het verwerken van de aanwezige emoties. Een fikse belemmering hierbij is, dat we bang zijn als we de emoties toelaten dat ze nog heftiger worden. Eerlijk gezegd is het precies andersom. Juist doordat we ze met alle macht niet willen voelen, slaan de gemoedsaandoeningen met volle kracht terug. Totdat er een moment komt, dat we het niet meer aankunnen en ziek worden. De ziekte dwingt ons dan uiteindelijk om het proces van verwerking in te stappen.
De vraag dient zich dan aan HOE wel te handelen. In feite is het antwoord simpel. In plaats van weg te rennen, gaat het erom om in het gegeven voorbeeld je frustratie te herkennen. Dit is gemakkelijk, want deze uit zich duidelijk door hetgeen je verkondigt en wordt meestal vergezeld door een vervelende gevoel ergens in je lichaam. Vervolgens erken je, dat je gefrustreerd bent. Je zegt volmondig: Ja ik ben gefrustreerd. Hiermee laat je het volledig toe, je aanvaard dat de emotie er zit. Het gevoel van frustratie laat je er zijn zolang als het is, zonder te oordelen of vechten. Ook als dit veel langer duurt dan je fijn vind! Op enig moment is de emotie als vanzelf verdwenen.
De echte jij
Op deze wijze kan je welke emotie dan ook verwerken. Door dit proces ontstaat er ruimte voor nieuw denken en doen. Belangrijker nog is, dat door de her- en erkenning van alle emoties die zich aandienen, het duidelijk wordt, voor zowel jezelf als buitenwereld, WIE JE ECHT BENT.
De opgebouwde bescherming om niet meer gekwetst te worden, in de vorm van onwenselijk ineffectief gedrag, breek je af. Je wordt puur, zuiver en krachtig. Kortom een prachtig authentiek persoon. Je trekt mensen aan als een magneet. Net zoals mijn blik steeds aangetrokken wordt door die prachtige lelies.
Vervelende steeds terugkerende situaties, die voorheen als signaal dienden om jouw innerlijke pijn te verwerken, blijven uiteindelijk achterwege. De kwaliteit van je leven neemt toe en je voelt je steeds gelukkiger.
Je bloeit open als een prachtige Madonna-lelie. Dat is wat ik je gun. Neem de stap en ontwikkel jezelf. Heb je hierbij hulp nodig maak dan gebruik van de mogelijkheid om vrijblijvend met mij van gedachten te wisselen.
Liefs 
