Ik vraag mij steeds vaker af, of wij nog wel in een democratie leven? We worden steeds meer betutteld over wat we wel en niet mogen. Zo werd er in het programma Radar van maandag 20 oktober 2014 gesteld, dat er regelgeving dient te komen voor de grootte van porties en verpakkingen. Het moet echt niet gekker worden!
Obesogene omgeving
Deze regelgeving is nodig omdat we in een zogenaamde obesogene omgeving leven: We worden aangezet tot veel eten en weinig bewegen. Zo wijkt bijvoorbeeld een small coffee-to-go bij Starbucks, qua hoeveelheid, 100 ml in het ‘voordeel’ van de koffiedrinker af in vergelijking met die van andere aanbieders. Op deze wijze krijg je als consument ‘ongewild’ meer calorieën binnen.
Daarnaast zijn de verschillende benamingen (small, normaal, klein) met afwijkende hoeveelheden t.o.v. elkaar verwarrend. Volgens de deskundigen weten we door deze wirwar niet meer hoe groot een ‘normale’ portie is.
De verpakkingen van de diverse met name ongezonde producten worden steeds groter. De ontwikkeling van de grootte van flessen 
in de achterliggende jaren van coca cola dient als voorbeeld. Onderzoek heeft uitgewezen dat een grotere verpakking in de (ijs)kast verleidt tot meer eten en drinken.
Kritiek is er ook op het aanbiedingen beleid van de supermarkten. Zij promoten met name de ongezonde producten en werken op deze wijze mee aan een schadelijke levensstijl van de consument. Gesteld wordt, dat het beter is om de aanbiedingen toe te passen op de gezonde producten. Daar ben ik het uiteraard mee eens.
In ieder geval spitst de discussie zich toe op het het invoeren van regelgeving rondom portie-grootte. Als een van de redenen wordt genoemd, dat de helft van de Nederlanders te zwaar is.
Eigen verantwoordelijkheid
Tegenwoordig is meer dan genoeg informatie gratis beschikbaar over gezond eten en beweging. In dit kader dringt zich de de volgende vraag op: Hoe zit het met de eigen verantwoordelijkheid van de consument om bewust te kiezen voor een gezonde levensstijl? Ik ga ervan uit, dat met een beetje goede wil iedereen in staat is verantwoorde keuzes te maken. Juist bij het woord ‘wil’ is de uitdaging te vinden.
‘Uit mijn eigen praktijk en de vele welzijnsenquêtes die ik afgenomen heb blijkt die ‘wil’ vaak ver te zoeken is. Men kiest liever voor jarenlang onbekommerd, lekker en ongezond leven. Als de nood aan de man komt omdat er lichamelijke klachten ontstaan, kiest men onbewust voor een instant symptoom aanpak: Een pilletjes van de dokter!
Een crashdieet gericht op snel gewichtsverlies behoort voor velen ook tot de schijnbaar ideale oplossing. Deze aanpak veroorzaakt juist de behoefte om aansluitend of al eerder te vervallen in de welbekende eetbuiten en schranspartijen. Pas op het moment dat er een crisis ontstaat dan is men bereid om het roer om te gooien.
Illusie van regelgeving
Het is volgens mij een illusie te verwachten, dat bij het verkleinen van verpakkingen het probleem is opgelost. Als ik niet ‘wil’ veranderen dan pak ik toch gewoon 2 kleinere ijsjes, zakjes chips of zoete snack. In mijn optiek is het essentieel om het probleem aan te pakken bij de basis. Deze wordt bepaald door het antwoord op de vraag: Waarom eet ik ongezond en te veel? Wat maakt het, dat ik ondanks het feit dat ik beter weet, mijn lichaam mishandel? Het overkoepelende antwoord is naar mijn mening te vinden in ontbrekende eigenliefde, angst en stress. Balans in lichaam, geest en ziel is het antwoord.
Natuurlijk is het van belang om de fabrikanten van ongezonde voeding aan te pakken. Ik denk hierbij o.a. aan elimineren van de vele chemicaliën, suikers, zout, vet en de stoffen die ons verzadigingsgevoel beperken. Uiteraard mogen portie-verkleining en reclamebeleid ook onder de loep genomen worden.
De eerste stap ligt echter bij ons zelf. Naast aanpak van de echte oorzaak is het redelijk eenvoudig, door wat simpele aanpassingen, een ongezonde levensstijl te veranderen. Ik heb hiervoor een stappenplan gemaakt met een aantal aandachtspunten.
KLIK HIER VOOR HET STAPPENPLAN!
Veel wijsheid en succes met je 1e stap op weg naar een gezonder leven!
Claire
