Laatst was ik aan het werk op mijn kantoor. Op een bepaald moment keek ik naar buiten en precies op dat moment landde een duif op ons tuinhuis. Ik keek naar de duif en hij naar mij. Vervolgens reikte hij zijn hals en kopje uit en richtte zijn blik op mijn kantoor, onderzoekend en nieuwsgierig. Het leek net of hij naar binnen wilde. Ik bleef gefascineerd naar deze duif kijken en dacht ondertussen na over deze gekke situatie.
Parmantige duif
Na een paar minuten vloog hij een klein stukje omhoog, om vervolgens op ons terras te landen. Ik liet de situatie los en ging door met de activiteit waarmee ik bezig was. 10 minuten later was ik klaar en liep naar de woonkamer. Terwijl ik binnenwandel kijk ik naar links en zie de duif bovenop onze kast zitten, mij parmantig aankijkend.
Mijn gevoel was dus juist, hij wilde naar binnen! ‘Arie’ riep ik, ‘er zit een duif op onze woonkamerkast’. Arie heeft hier, net zo als ik, helemaal niets mee. Uiteindelijk was de taak aan mij, om ondernemende vogel naar buiten te helpen. Schuifdeur wagenwijd opengezet, op de duif afgelopen en hem naar de openstaande deur gedirigeerd. Hij begreep het meteen, klaarblijkelijk een slimme jongen, en vloog direct naar buiten. Nu restte mij alleen nog zijn ‘poepje’ op te ruimen, want dat had hij als aandenken op mijn vloer achtergelaten.
Pas op voor de uil!
Behalve deze duif hebben we, in onze vorige woning te Kalmthout, al eens bezoek gehad van een heuse bosuil. We waren op vakantie in Amerika en kregen tijdens de laatste dag wij een inbraakmelding van ons alarmsysteem. Een goede vriend gebeld, deze had ons huis geïnspecteerd en volgens hem was er niets verdachts te zien.
Toen we thuis kwamen liep ik als eerste de woonkamer binnen en zag allerlei spullen op de grond liggen. ‘Hè dat is gek, hoe kan dat nou?’ zei ik hardop. Inmiddels was Arie ook in de woonkamer gearriveerd en plotsklaps riep hij keihard: ‘wegwezen’. Hij rende de woonkamer uit, ik verbouwereerd achter hem aan. ‘Deur dicht!’ Ik kijk hem aan en zeg: ‘Wat is er aan de hand’ Vervolgens kijken we beiden de woonkamer in en zien een kanjer van een bosuil door onze woonkamer vliegen en landen in onze gordijnen.
Hoe is die nou binnen gekomen? Gelukkig hadden we daar eveneens grote schuifdeuren. Arie is vervolgens via de keuken nogmaals de woonkamer binnen gegaan, schuifdeuren open gezet zodat de uil weg kon. De uil die natuurlijk ook niet happy was met zijn tijdelijke woonomgeving, had dit snel door en was hij binnen 2 minuten ons huis uit.
Na enige nadenken en sporenonderzoek, kwamen we tot de conclusie dat hij via de schoorsteen in onze woonkamer terecht was gekomen. Deze hadden we niet afgesloten met de daarvoor bestemde klep. De hele woonkamer en keuken lagen onder de vogelpoep. En onze nieuwe stoel was beschadigd door zijn klauwen. De verzekering dekte de schade niet met de opmerking: ‘We weten niet van wie die uil is’!!!
Conclusie:
Klaarblijkelijk zijn wij in trek bij de gevederde vrienden.
Ben benieuwd welke vreemde vogel er de volgende keer op ons woonkamer-pad komt!
