Ik ben veel verdrietiger dan ik dacht
Ik ben veel verdrietiger dan ik dacht.
Er is een onzichtbaar aanwezige band.
Ik ben je dochter en jij bent mijn vader.
Dat zal altijd zo zijn.
Op 9 maart 2015 om 1.45 is mijn vader na een pittig ziektebed overleden. Het was moeilijk om een krachtig markant man geleidelijk aan lichamelijk te zien afglijden naar de dood. Ondanks alle pijn en ellende bleef zijn geest sterk.
Doordat het huwelijk van mijn ouders al snel strandde, heb ik mijn vader pas leren kennen rond mijn 12e levensjaar. Ik kan me nog goed herinneren, dat het een gekke gewaarwording voor mij was geconfronteerd te worden met een ‘echte’ vader. De eerste kennismaking verliep stroef: Ik was onzeker en wist niet goed hoe te handelen. Mijn vader en zijn vrouw hebben echt alles uit de kast getrokken, daar lag het niet aan.
Ik ben veel verdrietiger dan ik dacht.
Er is een onzichtbaar aanwezige band.
Ik ben je dochter en jij bent mijn vader.
Dat zal altijd zo zijn.
Gaandeweg groeide onze relatie, er ontstond echter nooit een hechte vader-dochter band. Logisch want we hebben gezamenlijk behoorlijk wat jaren ‘gemist’.
Dat wij toch onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, blijkt uit een aantal gezamenlijke karaktertrekken en overeenkomsten.
Bellen en urenlang gezellig kletsen met vrienden en familie is niet ons sterkste punt.
Echter als we eenmaal contact hebben dan genieten we er met volle teugen van.
Onze humor was gelijk.
We konden smakelijk en bulderend lachen over bepaalde zinspelingen en grapjes.
Ook houden we er allebei wel van om op een smeuïge wijze verhalen te vertellen.
Een beetje aandikken hier en daar is ons niet vreemd.
Schrijven en schilderen behoorden tot jouw talenten en ook tot de mijne.
Vooral het schrijven vind ik erg leuk.
Tevens vinden we het prettig als onze wil wet is….!
Uiteraard zijn we ook wel weer zo redelijk te beseffen dat dat niet altijd kan.
Ik heb last van claustrofobie en weet niet waar deze angst vandaan komt.
Jij hebt dat ook.
Ik ben veel verdrietiger dan ik dacht.
Er is een onzichtbaar aanwezige band.
Ik ben je dochter en jij bent mijn vader.
Dat zal altijd zo zijn.
Inmiddels zijn er een paar weken verstreken en ik merk dat er innerlijk veel in beweging is. Herinneringen aan vroeger duiken op en ook weer onder. Vragen die er altijd geweest zijn maar niet gesteld, plagen me soms. De niet uitgesproken gedachten en gevoelens zijn er bij tijd en wijle ook.
Gelukkig heb ik tijdens het eerste ziekenbezoek tegen je gezegd dat ik van je hou en trots op het feit ben, dat je mijn vader bent. We waren allebei niet gewend dit tegen elkaar te zeggen. Daarmee was het ietwat onwennig, voor jou en ook voor mij.
Ik heb geaccepteerd, dat het is zoals het is. Direct contact met je opnemen kan niet meer. Wel kan ik op gezette tijden een energetisch lijntje openen. Op deze wijze kunnen we toch even bijpraten. Ik hou van jou en zal je missen.
Ik ben veel verdrietiger dan ik dacht.
Er is een onzichtbaar aanwezige band.
Ik ben je dochter en jij bent mijn vader.
Dat zal altijd zo zijn.