Je kent het wel, je bent op een feestje en er wordt je qua eten en drinken van alles aangeboden dat lekker is en ook behoorlijk wat calorieën bevat.
Dilemma: Je wilt de gastvrouw/–heer niet teleurstellen maar je hebt ook je goede voornemen om gezonder te eten.
Wat doe je?
Beleefdheid
Veel mensen blijven niet bij zichzelf en nemen uit beleefdheid (of omdat de wil sterk is en het vlees zwak) toch iets van het aanbod. Als het starschot gegeven is, maakt het in feite niet meer uit en kunnen dat wijntje en nog een paar hapjes er ook wel bij. Eenmaal thuis slaat het schuldgevoel genadeloos toe. Een stevig gesprek met je zelf vindt plaats in de trend van: ‘Nou heb ik het weer gedaan! Wat ben ik toch een zwakkeling. Nee, zeggen is toch niet zo moeilijk, wel? Ik leer het nooit’. En meer van dit soort uitspraken. Aan het einde van de zelfbestraffing en -correctie, neem jij je voor dat dit echt de laatste keer geweest is.
Deze negatieve houding t.a.v. jezelf is overigens nog funester dan het eten en drinken van calorierijke zaken. Je wijst jezelf en jouw gedrag af, dat creëert stress. Stress is niet goed voor je lichaam en kan er zelfs voor zorgen dat je dikker wordt. Dus als je zondigt geniet er dan van, schuldgevoel over boord, morgen is weer een dag. Op deze manier ben je lief voor jezelf en heeft het snoepen waarschijnlijk geen of minder gevolgen.
Hoe zou het zijn als jij jezelf trouw blijft en handelt vanuit zelfvertrouwen en eigenwaarde? Zou het je dan iets uitmaken als je een (ongezonde) snack afslaat? Ik denk het niet, want je bent niet meer of minder gezellig daardoor. Het is ook een misverstand dat wij de gastvrouw/-heer kwetsen door een keuze die we maken, nee zeggen in dit voorbeeld. (Of is het voor onszelf een excuus om af te wijken van ons voornemen) Ik kan niemand kwetsen met de keuzes die ik maak of de dingen die ik zeg. Het is wat de ander ermee doet.
Hoe zeg ik ‘nee’?
Het is op de 1e plaats dus belangrijk is om te weten wat je wilt. Vervolgens is het nodig dat jij weet wie jij bent, waar je voor staat en dat je daar ook naar handelt. Je hoeft overigens geen uitleg te geven waarom je iets wel of niet doet. Dat is in feite ook een soort verontschuldiging of verantwoording voor je gedrag. ‘Nee, dank je’, volstaat. Uitleg geven, zorgt voor stof tot discussie die je weg kan voeren van je voornemen.
‘Oh, doe toch niet zo flauw. Je hoeft echt niet op de lijn te letten! Wat ongezellig, ik heb zo mijn best gedaan.’
Allemaal goed bedoeld maar niet passend bij jouw voornemen. Uitleg geven maakt je ook minder krachtig. Dus blijf in je kracht.
Het helpt overigens wel als je voldoende gegeten hebt voordat je naar een feestje gaat. Water drinken is een andere optie die bijdraagt aan een gevuld gevoel. Alcohol stimuleert namelijk je behoefte aan een snack. Dit omdat beiden in de praktijk aan elkaar verbonden zijn. Fysiek wordt je behoefte om te snacken eveneens gestimuleerd. Wat mij helpt is dat ik mij vooraf voor de geest haal hoe ik mij de dag erna voel als ik alcohol drink en/of ongezond eet. Moeheid en een opgeblazen gevoel zijn meestal het gevolg. Ik kan dan heel bewust een keuze maken of ik dat wel/niet wil.
Overigens wordt er tegenwoordig veel meer aandacht besteed aan gezond en verantwoord snacken en zijn er ook veel keuzes te maken die verantwoord en toch lekker zijn. De vraag is dus waar je voor kiest: Een kortdurende ‘pijn’ van de nee of een langer durend gevoel van schuld en spijt.